Şimdi şu saatte eve dönebildim çünkü ayda bir dışarıda vakit geçirip içimde ne varsa paylaşabildiğim, beni anlayan, dinleyen, anlayabildiğim ve dinlemekten sonsuz keyif aldığım arkadaşlarım var. Çok çok acayip ki yıllar yıllar sonra çok inanılmaz bir şekilde yollarımız kesişti ve o ana şükürler olsun…

Şu saatte eve dönebildim çünkü bunu anlayışla karşılayan ve bunu destekleyen beni seven, anlayan bir eşim, sevgilim var….

Şu saatte eve dönebildim çünkü çocuklarıma sevgiyle bakan ve ben dışarıda vakit geçirince bunu ayıplamayan, hatta çıkabilmem için fırsat yaratan bir kayınvalidem ki, kayınvalide derken rahatsız olduğum, bir, ikinci annem var…

Şu saatte eve dönebildim çünkü ben dışarıda olduğum için mızmızlık yapmayan, bunu olgunlukla karşılayan, melek çocuklarım var…

Çocuklarımın yanına kıvrılıp huzurla yatmış, kedilerim ve köpeğim var…

Ben bu koskoca evrende minicik bir insanım ve tüm varoluşları düşününce hayatım, ömrüm de minicik, kısacık aslında. Buraya ne sığdırırsam kime ne kadar dokunabilirsem, kimi bu miniminnacık kalbime alabilirsem mutluluktan uçuyorum.

İşte şu saate eve döndüm ve huzur doluyum. Öyle ki, evimiz mis gibi kokuyor, ailemin kokusu… Herkesin evinin bir kokusu olduğunu çok çok küçük bir çocukken fark etmiştim. Ve hep kaydederim o kokuyu. O koku sadece o eve ait olur. Tüm evlerimin, tüm yaşanmışlıklarımın da bir kokusu oldu her zaman… Evler gitti, arkadaşlar, dostlar gitti ama kokular hafızamda. En kötüsü bile burnuma geldiğinde, minnetle gülümsüyorum. Hüzün, mutluluk, huzur, kavga, umut kokusu…

Bizim evimizin de bir kokusu var, içeri girdiğimde tüm kalbimi huzur ve şükürle dolduran, şuan bana bunları yazdıran…

Bu koskoca evrende ve bu çılgınca yaşamsal enerji içinde var olabildiğim, sahip olduklarım, bana sunulan tüm fırsatlar ile şu anki insan olabildiğim için şükürler olsun. İyi yada kötü, hatta berbat ne varsa iyi ki hayatımda olmuşlar.  Bu gece bunu en derinden hissediyorum. İyi geceler kocaman evren…