Doğuran mı anadır, doyuran mı?

Genel, içinde olduğum durumdan dolayı çok duyuyorum bu soru cümlesini? Mesela “anne” diye bir dizi varmış. Herkes onu örnek gösteriyor son zamanlarda.

Anne eğer daha sonra çocuğuna bakamamışsa, o anne değilmiş. Bakıp emek verenmiş anne. Keşke bu şekilde bir ayrımcılık yapmasak… En azından bari biz yapmasak.

Koruyucu aile olan ya da evlat edinen kişiler bir şekilde kendi çevrelerinde bildikleri, gördüklerinden çok daha farklı aile yapıları ile karşılaşabiliyorlar. Dizilerdekinden çok daha gerçek, ama “yuh artık ancak filmlerde olur” denecek kadar da korkunç bazen bu hayatlar. İnsanız tabii yorum yapıyoruz hemen. “Ben olsaydım şöyle yapardım, böyle yapardım da asla bırakmazdım” gibi. Ama sen değilsin o. O kadın neler yaşadı çocukken biliyor musun? O kadın hani bakamadığı, çocuğunu terk ettiği için anne yerine koyulmayan kadın, tek başına mı yaptı bu çocuğu? O kadına çocukluğu yaşatıldı mı? Tercih etmesi için şans verildi mi? O kadına, “canım”, “eşim”, “biricik kızım”, “yavrum” denildi mi “o kadın” demenin dışında? Bilmiyoruz ki… Tek bildiğimiz çocuğunu bırakmış gitmiş. Bir anne çocuğunu nasıl bırakırmış?

Bir kadın çocuğunu bırakabiliyorsa nasıl bir ruh halindedir ya da ne kadar çaresizdir hiç düşünmeden “benim annesi, o da kimmiş” deyiveriyoruz. Kolayı da o çünkü…

Kimsenin hayatını sorgulamak bize düşmez, biz kendi yolumuza bakmalıyız, kıyas yapmadan.

Anneyiz elbet. Hastalıkta sağlıkta, ağlarken yavrumuz ya da kahkaha atarken, tüm gece uyumadan bazen ve umarım bir hayat boyu annesiyiz elbet. Kalbinde büyüten doyuran anneleriz ama karnında büyüteni de küçümsemeden, yermeden. O sarıldığımız kokusunu içimize çekmeye doyamadığımız yavrularımızda kabul edelim ya da etmeyelim o anneciğin nefesinden, her bir parçasından var.

Kiminle güzel anılarınız var ise onu özler, onun yanında olmak istersiniz. Onu kaybedince derinden üzülür yara alırsınız değil mi? Yavrularımız şuan bizimle ve bizim sevdiğimiz kadar onlar da bizi seviyor. Tüm anılarında biz varız, biz aileyiz. Aile olmak muhteşem bir şey…

Bırakalım doğuran mı doyuran mı? Doğmuş ya onun için şükredelim.