Yazmak istiyorum sayfalarca, saatlerce, günlerce… Yazmak istediklerim, anlatmak istediklerimden çok çok fazla. Konuşmak değil, sadece yazmak. Çocuklar için, hayvanlar için, faydası dokunacak her ne varsa onlar için yazmak istiyorum. Çocuk kitapları yazıp kitabı olmayanlara dağıtmak, aile sıcaklığında yaşama fırsatı olmayan çocukların kitaplardaki ailesi olabilmek… Sattığım kitapların gelirinden kedi-köpeklere yemek almak.. İşte böyle acayip istekler, aslında olması gerekenler…
Hiç ait olamadım, hayatın bir parçası olup da hırsla para biriktirenler arasına. Para konuları hiç anlamadığım, konuşmaktan çekindiğim uzak durduğum konular oldu her zaman.
Hiç ait olamadım, kıskançlık krizine girip, gözü dönenlerin arasına.
Hiç ait olamadım, arkadan kötü konuşup, yüz yüze gelince canım cicim yapanların arkadaşlığına.
Hiç ait olamadım, hanım hanımcık kadınların arasına.
Hiç ait olamadım manikür koltuklarına.
Hiç ait olamadım ben hep doğruyu bilirimcilerin içki masalarına…
Hep bir kafası güzel insan durumum var. Neden var, niye var? Bilemiyorum… Belki de ondan yazmak istiyorum.. Ama yazmak istediğim şeylerin hızına yetişemiyorum, bazen de uyuya kalıyorum.. Ait olamadığım yerler, biraz da sancım var ve kahkaha kaçırıyorum Doktor Bey! Tutamıyorum… Sancımı da, kahkahamı da…
P.S: Bu sizden çok farklıyım aman da aman çok değişiğim yazısı değil aksine aslında tam da sizin gibiyim iç dökmesidir. Bir isteğin not edilmesidir ki gerçekleşebilsin…
Öperimmmmm…
Doktor seni de 🙂 Bak yine kaçırdım.
